เป็นนิยายที่ได้รับความนิยมอีกเรื่อง ที่เรื่องเกิดขึ้นจาก “เพราะถือกำเนิดในตระกูลหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ ฉู่เยวียน จึงต้องเดินหมากทุกตาด้วยความระมัดระวัง ชันษาสิบแปดขึ้นครองราชย์ ไม่ถึงครึ่งปีก็เกิดสงครามกลางเมือง แม้ขุนนางเก่าแก่ในราชสำนักจะมีความคิดแตกต่างกันไป แต่ทุกคนล้วนกำลังเฝ้ารอดูว่า ตี้หวัง พระองค์ใหม่จะยุติเรื่องอย่างไร ใครจะคาดคิดตี้หวังไม่ทันลงมือ ไกลออกไปพันลี้ ต้วนไป๋เยว่ ก็นำทัพออกจัดการผู้ต่อต้านเสียแล้ว ฉู่เยวียนผนึกจดหมายลับด้วยตนเอง และส่งไปยังอวิ๋นหนานที่อยู่ไกลถึงแปดร้อยหลี่ ‘หนนี้ต้องการให้เราใช้สิ่งใดมาแลกเปลี่ยน’ ต้วนไป๋เยว่ กางกระดาษออกอย่างเนิบช้า ตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาเพียงคำเดียว ‘เจ้า’ ”
ความรู้สึกหลังอ่าน (มีสปอยล์เล็กน้อยถึงปานกลาง) เล่ห์กลจักรพรรดิ ปัจจุบันมี 3 เล่ม ถ้าจำไม่ผิดเล่มถัดไปเป็นเล่มจบแล้ว เราอ่านไปสองเล่มครึ่งอดไม่ได้ขอดองไว้รอเล่มจบก่อน กลัวค้าง (55555) เรื่องนี้ยอมรับว่าอ่านช่วงแรกค่อนข้างไปได้ช้า เพราะต้องค่อย ๆ ย่อยเนื้อเรื่อง และพยายามจำตัวละคร (ตัวละครเยอะ มีบทบาทสำคัญ แถมน่ารักทุกคนอีกต่างหาก) แต่พอพ้นปมปัญหาแรกของเล่มแรกไป (สัก1 ใน 4 ของเล่ม) ทุกอย่างก็จะเริ่มไหลลื่นขึ้น ยิ่งพระเอกนายเอกมาเจอกันแล้ว ยิ่งอ่านไปได้ไวมากกก (5555)
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องหนึ่งที่เนื้อหาดี มีการใช้สัญลักษณ์ วัตถุในเรื่องแทนความในใจ การโยงเนื้อเรื่องไปสู่ปัญหาหลักใหญ่เปิดด้วยของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตอนแรกเรามองว่าไม่สำคัญ อย่างไข่มุกดาราอัคนี และเหมือนการพลักนิมิโน่ พอตัวหนึ่งล้มตัวอื่นก็ล้ม ปัญหาหรือปริศนาต่าง ๆ ที่ตอนแรกเราอ่านยังงงว่าเอ่ยถึงทำไม ก็จะเริ่มเปิดประเด็นขึ้นมา ตัวละครที่โผล่มาแบบแค่ถูกเอ่ยถึง จู่ ๆ ก็กลายเป็นตัวเด่นในปัญหานั้น หรือ เป็นผู้ช่วยสำคัญ หากเราอ่านไปตามเนื้อเรื่องก็จะร้อง “อ้อ!” ไปตามทาง ถ้าเราเป็นสายชอบคาดเดาตามคำใบ้ที่ได้ในเรื่องก็จะลุ้นแล้วร้อง “นั่นไง!” ในตอนท้าย
สำหรับความรักพระเอกนายเอก…คือดี คู่นี้เป็นแบบรักซึมลึก ไม่ได้หวือหวาแสดงออกจนเราเขินม้วนกันทุกตอน แต่เป็นความรักที่ยอมทำทุกอย่างให้กัน และกันโดยคาดหวังแค่อย่างเดียวคือ ให้อีกฝ่ายมีความสุข ต่อให้อยู่ไกลกัน ก็ยังส่งจดหมายหากันเสมอ ถ้าเกิดคนไหนมีปัญหาบางครั้งไม่ต้องพูด คนหนึ่งพร้อมขี่ม้าเป็นพันลี่ไปช่วย อีกคน แม้ไม่พูดอะไรก็พร้อมเคลื่อนทัพโดยไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมย์ เพื่อขอแค่อีกคนปลอดภัย อ่านไปแล้วรู้สึกอุ่นใจว่าตราบที่สองคนนี้อยู่ด้วยกันจะไม่มีอุปสรรคไหนผ่านไปไม่ได้ แต่ปัญหามีอย่างเดียว…พระเอกไม่รุกนายเอกจัง ๆ สักที คอยทำให้เขาทุกอย่าง แต่ไม่เคยรุกเขา แม้กระทั่งจะจูบ (55555)
ตรงนี้ทำให้บรรดาตัวละครสมทบมีบทบาทในการลุ้น และพยายามสร้างสถานการณ์ ให้สองคนอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์พระเอกที่ตาย แล้วฟื้นคืนชีพได้ (รายนี้บอกว่าจะไม่ยอมตายจริงตราบที่ศิษย์คนโตยังไม่แต่งงาน) น้องชายพระเอกที่น่ารักน่าชังชอบเลี้ยงหนอนพิษเป็นชีวิตจิตใจ พยายามตื้อพี่ชายว่าพี่สะใภ้คือใคร เมื่อไรจะแต่งเข้าบ้าน (พี่สะใภ้เป็นจักรพรรดิเลยนะลูก) หรือ กงกงประจำตัวนายเอกที่ต้องคอยส่งซิกให้พระเอกว่า “จังหวะนี้แหละท่านอ๋องเข้าไปเลย” ล้วนทำให้เรื่องมีสีสันต์น่าติดตาม คาดว่าจบเมื่อไรคงได้รีวิวแบบเต็ม ๆ ส่วนตอนนี้ทยอยอ่านเล่มสามไปทีละนิด ๆ ก่อน ฮือออ ถ้าใครชอบแนวยุทธภพ พระเอกนายเอกมีความรักลึกซึ่งต่อกัน เป็นความรักที่คอยสนับสนุนกัน และรอคอยกันและกันไม่ว่าจะสิบปี ยี่สิบปี เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่คนเขียนนำเสนอออกมาได้สนุกมาก ตอนแรกอาจจะอ่านลำบากสักหน่อย เพราะต้องย่อยข้อมูล และทำความรู้จักตัวละคร (แค่ช่วงแรก ๆ ) แต่พอผ่านไปได้พระเอกนายเอกเจอกัน ก็สบายยย
มุมเพ้อเจ้อตัวละคร (มีความสปอยล์เล็ก ๆ ) ชอบต้วนเหยาน้องพระเอกมากก น้องน่ารัก เอะอะก็ขอหนอนพิษ ว่าง ๆ ก็ไปจับงูพิษ อยู่บ้านโดนพี่ดุนิดหน่อยก็ (แกล้ง) ร้องไห้หาพี่สะใภ้ (พี่ชายจะได้โดนดุ 55555) แต่เป็นน้องที่ติดตามพระเอกตลอด (ท่านพี่เขาบังคับข้าต่างหาก!)พระเอกก็รักน้องนะ เห็นชอบแกล้งแบบนั้น แต่ตอนน้องจะโดนชิงตัวคือ ไร้ปรานีมาก ๆ ต้วนเหยาเองก็รักพี่มาก ช่วงเล่มสองความขี้แยของน้องคือจะทำเราน้ำตาไหลตาม ยิ่งน้องคิดว่าตัวเองโตแล้ว ลูกผู้ชายห้ามร้องไห้ เรานี่จะยิ่งร้องตาม น้องงงงงงง
