แก้วเก้า เป็นนามปากกาของรองศาสตราจารย์ คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์ (สกุลเดิม วินิจฉัยกุล) ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ประจำปี 2547 ที่ใช้สำหรับหนังสือนวนิยายเหนือธรรมชาติ โดย แก้วเก้า ถือว่าเป็นนามปากกาอันดับที่ 2 ต่อจากนามปากกา ว.วินิจฉัยกุล
ชีวิตวัยเด็กของคุณหญิงวินิตา คือการอ่านหนังสือที่อยู่ในบ้าน เนื่องจากพ่อแม่ของคุณหญิงนั้นเป็นคนที่รักหนังสือ แม้ว่าในช่วงแรกของการเป็นนักเขียนจะโดนผู้เป็นแม่มองว่าเป็นอาชีพไส้แห้ง จนต้องใช้เวลาจนคุณแม่อายุ 88 ปี ถึงถูกยอมรับก็ตาม อย่างไรก็ตามผลงานของ ว.วินิจฉัยกุล และ แก้วเก้า ก็โด่งดังและเป็นที่รู้จักในวงกว้าง จนถูกนำไปสร้างเป็นละครทีวีหลายเรื่อง โดยนวนิยายเรื่องเยี่ยมจาก แก้วเก้า ที่จัดพิมพ์โดย บ้านอรุณ มีดังนี้
เรื่องราวของบรรณารักษ์สาวที่ทำงานพิเศษอยู่ในเมืองย้อนยุคจำลอง แต่จู่ ๆ กลับมีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทำให้เธอหลุดเข้าไปในนวนิยายที่มีชื่อว่า “ดอกไม้สด” นวนิยายเกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 7 เมื่อชีวิตสมรสของ วไล ที่เหมือนจะเป็นไปด้วยดี จนวไลคลอดบุตรเธอก็กลายเป็น “ของเก่า” ของสามีตรงตามที่อมราทำนายไว้ จากนั้นหลวงปราโมทย์ได้ สำรวย พี่เลี้ยงสาวสวยของบุตรชายเป็นเมียน้อย แม้วไลพอจะรู้เท่าทันว่าสามีเริ่มจืดจาง ก็พยายามอดทนเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไล่สำรวยออกจากย้านทำตัวเป็นศรีภริยาที่ดีงาม ปรนนิบัติดูแลสามีไม่ให้บกพร่อง แต่ก็ไม่อาจเอาชนะใจที่ต้องการของใหม่ได้อยู่ดี เมื่อหลวงปราโมทย์พาสำรวยและจำลองเมียเก่าไปเที่ยวอย่างเปิดเผยให้ผู้คนเห็นกันทั่ว จนวไลยื่นคำขาดให้สามีเลือก ผลคือสามีเลือกฝ่ายเมียน้อย เธอก็พาลูกกลับมาอยู่บ้านบิดา ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างครอบครัวพระยาธรรมสาส์นและพระยาศรีศุภเวทก็ขาดสะบั้น เป็นเหตุให้ความรักระหว่างอมราและอำนวยน้องชายของหลวงปราโมทย์พลอยเจออุปสรรคใหญ่เกือบจะต้องเลิกกันทั้งๆ รัก และแล้วก็มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยคือ หลวงนฤบาลบันเทิง ชายหนุ่มผู้หมายปองวไลมาก่อน ..
เรื่องราวของดวงวิญญาณของปิ่นเมือง คุณหญิงแห่งเจ้าคุณเสมาเมือง หรือ “พี่เมือง” ถูกผูกติดอยู่กับเรือนที่เธอเคยมีชิวิตอยู่ ไว้ด้วยความรู้สึกผิดที่มีต่อสามี ต่อมาในยุคปัจจุบัน ภูมิไทย ผู้มาอยู่ใหม่ในบ้านที่เธอเคยอาศัยอยู่ พบรูปถ่ายของเธอ และต้องการจะสืบค้นตัวตน และเรื่องราวในอดีตของเธอ เธอจึงปรากฏตัวขึ้น เพื่อเล่าเรื่องราวในอดีตทั้งหมดให้เขาฟังพร้อมทั้งพยายามขอร้องให้เขาหยุดสืบค้นเรื่องราวทั้งหมดนี้ ด้วยกลัวว่าเรื่องอื้อฉาวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในอดีตจะทำลายเกียรติของสามีเธอ
ดวงวิญญาณของเธอยังคงรอคอยอะไรบางอย่างที่จะมาช่วยปลดปล่อยความรู้สึกผิดที่กัดกินใจเธอจากในอดีต มาจนถึงปัจจุบัน ที่ทำให้เธอไม่สามารถไปไหนได้จนต้องถูกจองจำผูกมัดตัวเองอยู่กับเรือนหลังนี้ ภูมิไทยจะสามารถสืบหาความจริงจากในอดีต และปลดปล่อยดวงวิญญาณของปิ่นเมืองได้หรือไม่
เรื่องราวของ สร้อยสุมาลีและเพชรกล้า พร้อมนางพี่เลี้ยงจากเรื่องขุนช้างขุนแผน เดินทางข้ามเวลามาสู่ยุคปัจจุบันผ่านสมุดข่อยโบราณ โดยมี วงศ์เมือง นักเขียนนิยายผู้หลงใหลของเก่าและเรื่องโบราณ เป็นผู้ประมูลได้จากการประมูลของเก่า และช่วยเหลือสร้อยสุมาลีและเพชรกล้า โดยให้หลบหนีมาพักพิงที่บ้านโบราณของเขา
แก้วเก้า ได้พูดถึงความยากของเรื่องนี้อยู่ที่การ ‘ถอด’ กลิ่นอายของขุนช้างขุนแผน ออกมาไว้ในนวนิยาย สิ่งที่ยากที่สุดคือการแต่งเสภา ให้เข้ากับบรรยากาศของนวนิยายในรูปของคําพูดตัวละคร จากวรรณคดี พร้อมกับรักษาแบบแผนการแต่งและศัพท์สํานวนที่ใช้ในขุนช้างขุนแผนเอาไว้ ให้ได้รสชาติคล้ายกันสุดความสามารถของผู้เขียน
